Fahrõna

Konu: Fahrõna C.tesi Haz. 11, 2011 8:54 pm

Kan. Üç haften oluşan kırmızı bir sıvı. İnsanların ve hayvanların içinde bulunarak onları tuhaf, suyla dolmuş balonlar yapan sıvı. Sivrisineklerin ve vampirlerin yaşam kaynağı olan kan. Kimileri onu gördüğü zaman bayılır, kimileriyse onu ortaya çıkarmak için işkenceler yapardı. İyinin ve kötünün ortak paydasıydı. Kan. Ne kadar da coşkulu bir sesi vardı. Kimsenin duyamamasına şaşıran zihni gözlerine emrini vermişti. Ellerine damlayan kan damlalarını izliyordu iki iri zümrüt parçası. Koyu kırmızının bir süre sonra aldığı kahverengi tonunu görebiliyordu. Ruhunun her damlada özgürlüğüne kavuştuğunu hissedebiliyordu. Üşüdüğünü.. Bedeninin ısısının uçup giderken tatlı bir yorgunluk bıraktığını hissedebiliyordu. İki iri zümrüt parçasının parlaklığı kahverengileşen kırmızıya bakarken sönmeye başlamıştı. Zihni üşüyordu dudaklarından ve burnundan dolan havanın sesiyle. Dudakları çizgi çizgi kesilmişti, yere düştüğünde kaçan bir bedenin elindeki asanın çıkardığı parlak bir ışıkla kesilmişti. Bedeni de öyle. Ruhu damla damla akarken zihni ısınma gayretiyle neler olduğunu hatırlamayı denedi. Yeşilliği sönüyordu zümrütlerin. Akciğerlerinin aldığı oksijen az geliyordu bedenine. Başı. Başına tonlarca yük konmuş gibiydi, yere doğru eğiliyordu başı. Zihni çığlık attı ama dudaklarına kadar ulaşamadı. Acı. Soğuk hava acıyı geri getirmişti ve bu ses tellerini kopartan en nankör düşmandı. Asanın ucundan çıkıp gelen bir parçacık ışıktı ölümü. Ölecekti değil mi? Kimse yoktu etrafta. Zihninin yanında olabilecek kimsesi yoktu. Zihni üşüyordu hala. Dudakları çizgi çizgi kıpırdandı. Alnı toprağa değmiş, toprağın bütün aromasını uzaklaşan hisleriyle hissetmişti genç kız. Hayatında büyü yapamamış, asanın sahibinin hor gördüğü bedendi o. Bir muggle. Büyücülerin ayakları dibinde olması gereken bir varlık. Öyle söylemişti adam. Ölüyordu. Acısız yapamaz mıydı ki? Üşütmeden yapamaz mıydı? Sec. Secta. Hayır. Sectum gibi bir kelime söylemişti. Latince miydi yoksa çarpık bir ruhun uydurduğu bir kelime miydi bilmiyordu. Ölüyordu. Kanı etrafında kızıl dalgalar oluştururken toprak tadında hissetti kanını. Öğürmek istedi, kusup bütün iğrençliklerden kurtulabilmek istedi. Tek yapabildiği yavaşça titreyebilmekti. Göz kapakları biri çekiyormuşçasına kapandı ve genç kız mide bulantısıyla baş dönmesinin verdiği korkutucu hissi tattı. Döne döne parçalanacakmış gibiydi, öyle diyordu zihni. Kanının siyahlaştığını düşünüyordu ve dudaklarının her parçasının bir köşeye savrulduğunu düşünüyordu. Yenildiğini, akşam ziyafetiydi belki be birkaç çakala. Tiksintiyi hissetti. Üşümüyordu artık. Sönmüştü bir mum gibi. Ruhu havada uçarken bu düşüncelerin hepsi ayrı ayrı noktacıklardan gelmişti. Yükseldiler. Çok yükseğe çıktılar. Beyaz ışıkların egemen olduğu bir eve gelmişlerdi. Hüzünlü bir masumiyetin kapısında birleşti her bir zerrecik. Birleştiler. Önceki hayatında bir Muggle olarak katledilen kız yoktu artık. Muggle'lar bu katta olmuyordu. Masumlarının eviydi burası. Sihirli dünyanın bir parçasının kalplerine yerleşebildiği bir yer. Çikolata gibi. Çikolataydı aslında en büyük sihir. Muggle kız etraftaki çikolatalara baktı. İnsanlara da. Gülümsedi. Hayatının sonundaki başlangıca merhaba demiş ve içeriyi gezmek üzere gözlerden uzaklaşmıştı. Muggle kız artık mutluydu.
Her şizofrenin üçüncü tekil kişilik olarak kendisinden bahsetmeye hakkı vardı. Camdan atlamasına da. Zihninde gördüğü büyülü bir dünyaydı muggle kızın. Daha acısız. Daha parlak..
-Bu kadar çıktı cherry

-

Konu: Geri: Fahrõna C.tesi Haz. 11, 2011 10:37 pm

Anlatım: 15/25
İmla: 10/15
Görünüm: 8/10

Toplam: 33 Puan