Claudia Douglas ●●

Konu: Claudia Douglas ●● C.tesi Mart 19, 2011 12:13 pm

Soğukkanlı olmayı hep başarmış mıydı? Yaptığı seçimlerle, sözleriyle, düşünceleriyle... Belki evet, belki de hayır. Her şeyi bir oyun olarak görmüştü. Hayatı, yaşadıklarını ciddiye almamıştı hiç. Göğüs germeyi bilmişti tabii, kendini korumayı da. Ama kaybetmeyi göze almamıştı ki. Bir şeylerden mahrum kalmayı, haksızlığa uğradığını düşünmeyi... Sadece istemişti, istediğini bilerek ilerlemişti. Başkalarından daha çok savaşmıştı. Üstelik etrafındaki rakiplerine yardım etmişti yol boyu. Engellere takılıp yuvarlanan arkadaşlarını kaldırmıştı. Zaman zaman ondan ileri gitmelerine bile izin vermişti. Belki kendini şanslı saymalıydı. Hatta güçlü? Çünkü düşenlere yardım etse bile hep en önde olmuştu. Son çelmeyi yiyene dek tabii... Beceriksizdi. Ahmaklık etmişti. İnsanlara yardım dağıtmak onun neyineydi sanki? Ne işine yaramıştı onca katlandığı şey? Ne yararını görmüştü ettiği yardımların? Pişmandı, evet. Başkalarının devam etmesini sağladığı için pişmandı. Nefret ediyordu kendinden. Çünkü böyle kaybetmeyi hak etmemişti. Kendisini yarı yolda bırakmayan tek kişiyeyse ihanet etmişti. Abisine. Suçluydu, aptaldı, yenilmişti. Duygularına ve kendine yenilmişti. İyi tarafına ve dostlarına yenilmişti. Hayata yenilmişti. Ufak bir başlangıç değildi hiç bir şey onun için. Koskoca bir sondu. Karanlık. Mesafeleri az tutmasıydı hatası. Halbu ki dönüp arkasına bakmasa, dostu sandığı kişilere acımasa olmayacaktı bu, biliyordu. Aslında yeni öğrenmişti. Gecikmişti de. Evet, çok planı vardı. Kazanmak için bir çok şey yapacaktı daha. Bir çok yeni sayfa açacktı. Bunu umuyordu öyle değil mi? Hayır... Kimse kendini avutmasın, o ölümü her şeyden çok isteyen bir cadı. Ahmaklığın ve korkaklığın sınırlarını zorlayıp, yoklar ülkesine adımını atmak isteyen ve acıyı bedeninde arzulayan eziğin teki. Kaira Finnerty... Hiç bir zaman daha ötesi olmadı. Olamaz da. Olmaya da çalışacak gibi görünmüyor tabii.

Ayaklarıyla ezdiği dallar ve otlardan çıkan sesler gecenin karanlığına işlerken ilerlemeye devam ediyordu. Nereye gittiğini bilmiyordu. Emin değildi. Aslında gittiğinin farkında bile değildi. Yürüyordu, ama bilinçsizdi. Üşümüştü. Buz kesmiş kollarını sarkıtmıştı. Bir elinde hafifçe tuttuğu asası vardı. Şimdiye kadar onu hiç yarı yolda bırakmamış olan Zehirli Sarmaşık... 'Bu gece de beni yarı yolda bırakma.' Soğuktan hissizleşmiş bedeninde yankılanan düşüncesiyle, asayı daha da sıkı tutmaya çalıştı. Ne var ki tek bir hamleyle düşecekmiş gibi görünüyordu asa. Yürümeye devam etti. Sık ağaçların arasına girene dek adımlarını zorladı ve güçsüz bedenini sürükledi. Brendan'ın arkasından geldiğini biliyordu. Gelmek zorundaydı. Her ne olursa olsun kardeşini merak ediyor olmalıydı öyle değil mi? Umutları yarıda kesilmiş, kendini gülümsemeye bırakmıştı. Yalancı bir gülümseme. 'Kendini kandırıyorsun. Yalnızca yine ne işler çevireceğini merak ediyor.' Yine iç sesi noktayı koymuştu anlaşılan. Yine yanıldığının kanıtıydı. Kendini daha ne kadar mutlu etmeliydi ki? Hayır, Brendan onu sevmiyordu. Yalnızca kendini tatmin etmek istiyodu cadı tam tersini düşünerek. Yalnızca yalnızlığını örtmeye çalışıyordu. Başarısızca elbet...

'Ölümse hak ettiğim,
Dilediğim şekilde yok olsun bedenim.
Gecenin karanlığında attığım her adımla,
Zehirli sarmaşıklara bürünsün cesedim.'

Günlüğündeki son sayfada yazılanlar tüylerini bir kez daha ürpertmişti. Kendisi yazmıştı öyle değil mi? Hıçkırıklara boğulduğunda son vedasını o kağıda yazmıştı. Aklına koyduğunu yapacak cesarete sahipti. Sahip olmalıydı.

Aniden durdu. İleriye bakıyordu. Karanlığın içinde git gide kaybolan ağaçlar, ormanı sonsuzlaştırıyordu. Bakışlarını dikleştirdi. Derin bir nefesle arkasını döndü. Ciğerlerine hapsettiği son nefeslerin bunlar olmasını istiyordu. Gülümsedi. Uzaktan bakıldığında samimi, fakat gerçekte bir maskeydi. "Öldür beni." Dudaklarından dökülen sözlerle, gözlerinden akan yaşlar eş zamanlıydı. Sesi güçlüydü. Kararından emin oluşu, ses tonunu donuk kılmıştı. Yutkundu. Asasını sarkıtmaya devam ediyordu. Parmak uçlarına düşmüştü şimdi. Gittikçe daha hafif tutuyordu asayı. Tekrarladı. "Öldür beni."

#31 Ocak 2011 tarihinde başka bir sitede yapılmış rpdir.

Konu: Geri: Claudia Douglas ●● C.tesi Mart 19, 2011 2:41 pm

Anlatım (Akıcılık, betimleme, vs.): 19/25
İmla: 12/15
Görünüm: 10/10

Büyücü Gücü: 41/50 Puan