Aidan Gregor

Konu: Aidan Gregor C.tesi Mart 19, 2011 7:23 pm

Yürüyordu,ay ışığını yutan ağaçların arasında sessizce yürüyordu. Düşündüğü pek çok fakat önemli tek konu vardı aklında; dostlarının başına ne geldiği... Yaşıyorlar mıydı?

Karanlığa alışmış gözleri ağaçları seçene kadar bir kaç kez toslamıştı. Bu yüzden göğsünde birkaç çizik oluşmuştu ve bazıları kanıyordu. Umursamadı düşünceler denizinde yüzdüğünden,tüm cephelerinden saldırıyorlardı yine...

Gördüğü rüya mıydı yoksa gerçek mi? O kadar gerçek gelmişti ki ona bir an için kendini bırakmıştı korkularının eline,savunmasızdı bu konuda. Sevdiği herkes ölmüştü,ölüyordu belkide ve en çok bu ihtimal onu korkutuyordu işte. Bu yüzden sevemiyordu kimseyi,sevmek istemiyordu. Daha fazla kayıba tahammülü yoktu. Her ölümde kalbinin bir parçası da ölüyordu onlarla birlikte. "Hayır!" dedi kendi kendine,iç sesiyle çatışıyordu. "Hayır! Bundan böyle benim yüzümden bir masum daha ölmeyecek,ölmemeli!"

Tam bunları düşündüğü anda yakınlarından gelen bir ses uyandırdı onu daldığı hayal aleminden. Bu bir kadındı,güzel bir kadın. Sağdan soldan bir yerden peydahlanmıştı,bilmiyordu fakat ona doğru geldiğini gördü buz mavisi gözleri. Bekledi önce,bu dünyada kimin hangi tarafta olduğu belli olmuyordu sonuçta,bekledi...

Kadının gözlerinden taşan korku belli oluyordu,peki korkusunun nedeni neydi? Bekledi. Kadın üzerine gelirken bekledi. Hiç konuşmadı,sadece izledi. Kadın gitgide yaklaşırken etrafındakii sisi görmeye başladı. Sanki kadından gelir gibiydi bu yoğun sis. Daha da yaklaştı,elini uzattı kadın ve vücudunda gezdirmeye başladı. Ne olduğunu anlamaya çalışmadan izliyordu genç adam,kadın etrafında dönerken. Daha da yaklaştı sonra,eli vücudundan yüzüne doğru çıkıyordu. Göz göze geldiler en sonunda,kadının eli yüzünde dolaşıyordu şimdi. Öylece ifadesiz baktı yüzüne,konuşmadı,kadın da konuşmuyordu.

Gözler birbirine değdi,dudaklar aralandı,adam yere çakılı gibi beklerken kadın yaklaştı. Mesafe kapanmıştı artık,vakti gelmişti. Dudaklar buluştu sessizliğin ortasında,masumca,amaçsız...

"-Beni kurtarın..."

Sözler havada asılı kalırken kadının gözleri adamın gözlerinden ayrıldı. Genç adam neler oluyor diye düşünürken farketti,sisin içinde karanlıkta parlayan iki beyaz el çıkmıştı,kadını çekiyorlardı yanlarına almak istercesine. Beyaz ellerin sahipleri yavaş yavaş kendilerini açığa çıkarırlarken dehşete kapıldı,gördüğü gerçek olamazdı. Sesleri geliyordu kulağına,açlıktan kudurmuş yaratıklar... Sivri dişlerini kadının şahdamarına geçirip boşanan kanı içiyorlardı. "Vampirler!" Koştu ardından,birini daha yitirmeyecekti,bu sefer koruyabilirdi birilerini ama her elini uzattığında biraz daha uzaklaşıyordu kadın. Eller sürükledikçe sesler daha da çoğaldı. Sonunda yakaladım işte diye düşünürken yüzüne sıcak bir sıvı sıçradı ve kadın yok oldu çığlık çığlığa.Elleriyle yüzünü temizleyip ne olduğuna baktığında dehşete kapıldı. Yüzüne bulaşan hala sıcak olan kandı.

Dizlerinin üzerine çöktü. Ağaçlar hareketlenmişlerdi bir anda,gökyüzünü ona açıyorlardı sanki. Gökyüzü kara bulutlarla kaplıydı. Şimşekler çaktı bir anda. Bulutlar içlerindeki tüm kini boşaltıyorlardı üzerine,gökten kan yağıyordu. Tam bu sırada bu dehşet dünyasına ilk geldiği zaman duyduğu sesi duydu kulakları.

“-Hadi koş kurtar onu. Bak hala çığlık atıyor. Onu yiyiyorlar yavaş yavaş kanını içiyorlar. Katil. Katil.Katil...
HAHAHAHAHAHA”

"-Katil değilim ben,değilim!"

Haykırdı gökyüzüne,ağaçlar daha da çok neşelenmiş gibi hışırdamaya başladılar. Kana bulanmıştı vücudu. Sıcak kanla yıkanmıştı günahlarından arınmak isterken.

"-Ben katil değilim,benim suçum değildi hiçbiri..."

Sayıklıyordu,çıplak bedeni titriyordu her söz ağzından kusarcasına çıkarken. Dizlerinin üzerine çöktüğü yer kan gölüne dönmüştü. Bıraktı kendini kan gölüne. Hıçkırıyordu,inanmak istemiyordu.

***

Her gün gördüğü kabusların birinden daha,terden sırılsıklam,uyandı. kabusları gittikçe daha gerçekçi olmaya başlamışlardı. Yatağının hemen yanıbaşındaki komidinin üzerinde duran saatine gitti eli istemsizce. Korkudan faltaşı gibi açılmış gözlerinin önüne getirdiğinde daha uyuyalı yarım saat bile olmadığını farkederek derin bir nefes aldı ve kendini yatağına bıraktı."Gece uzun olacak..."

Konu: Geri: Aidan Gregor C.tesi Mart 19, 2011 10:02 pm

Anlatım (Akıcılık, betimleme, vs.): 19/25
İmla: 12/15
Görünüm: 9/10

Büyücü Gücü: 40/50 Puan

» Aidan Gregor